O an ne zaman ise.
Belki hatırlayacaksınız, 30 Ağustos özel programı için gittiğim Afyon’da gençlerle sohbet ettiğimi yazmıştım.
Üniversiteden yeni mezun olan ya da mezun olmaya hazırlanan gençler, iş için kamuya hemen başvurmayacaklarını, iktidar değişikliğinden sonra başvurmayı planladıklarını, çünkü bu dönemde eskaza işe alınırlarsa, AK Partili olarak damgalanacaklarını ve bunun hayat boyu üzerlerinde kalacağını söylemişlerdi.
Ben de şaşırmıştım.
Ama önümüze gelen olaylar gençlerin haklı olduğunu, kamuda siyasi parti yandaşlığının, liyakatin çok çok önüne geçen bir dönem yaşadığımızı gösteriyor.
Hala, giderayak, seçime 5 kala. Yağmadan mal kaçırırcasına.
Bu kez olay yeri İstanbul Üniversitesi.
Bölüm İstanbul Üniversitesi Mimarlık Fakültesi.
Atamanın yapılacağı yer doçentlik kadrosu.
Atanacak kişi, doçent olacak ve ardından deprem ülkesi Türkiye’de mimarlık eğitimi verecek.
Doçentlik kadrosu için başvuran bir aday, jüri önüne çıkıyor.
Yapılan görüşme sonunda jüri üyelerinin tamamı mülakata katılan kişinin ilgi alanın gerektirdiği koşulları sağlamaktan çok uzak olduğuna ilişkin görüş belirtip, aday hakkında olumsuz rapor veriyor.
Üstelik adayın, ön koşulları dahi sağlayamadığı, normalde jüri önüne dahi çıkmaması gerektiği, inceleme komisyonu tarafından tespit edilerek, üniversite yönetimine önceden bildirilmiş.
Buna rağmen jüri önüne çıkarılmış ve jüri de olumsuz rapor vermiş.
Sonuç şu.
Üniversite yönetimi jüri kararını açıklamamış.
Üç jüri üyesinden ikisinin raporları ortadan kaldırılmış.
Onların yerine iki yeni jüri üyesi atanmış.
Bu iki yeni iki üyenin olumlu rapor vermesi ile atama kararı üniversite yönetim kuruluna sunulmuş.
Bu rezalet üzerine, İstanbul Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Dekanı Prof. Dr. Kutgün Eyüpgiller durumu anlatan ve adayın A grubu 200 puanı olması gerekirken 149 puana sahip olduğunu, jüri üyelerinin olumsuz raporlarının ortadan kaldırıldığını, jüri üyelerinin değiştirilerek raporun zorla olumluya çevrildiğini, bu gelişmeleri dekan olarak hayretle öğrendiğini ve bu durumun kabul edilemez olduğunu üniversite rektörlüğüne bildirmiş.
Bir yanıt almış mı bilemiyorum.
Aldığını da zannetmiyorum.
Doçentlik kriterlerine haiz olmayan, sınavı geçemediği halde bu dönem alışık olduğumuz bir uygulama türüyle sınavı geçmiş gibi yapılan bir kişi deprem ülkesi Türkiye’de mimarlık dersi vermek üzere doçent yapılıyor.
Bu düzen sürerse üç vakte kadar profesör, dört vakte kalmaz dekan da olur.
Siz de enkaz altından “Sesimi duyan var mı” diye bağırırsanız.
Hala meseleyi soğan, patates zannedenlerin anlamadığı budur.
Soğan sadece bir simgedir.
Not: Doçent yapılan kişinin adı Çiçek Akçıl Harmankaya. Yarın öbür gün bir projesi önünüze falan gelir. Aklınızda bulunsun.
Gönder